De Duitse schrijvers

Christin Bardenhorst schrijft al bijna haar hele leven, maar tot nu toe uitsluitend als hobby en alleen voor zichzelf. De ‘Vechtverhalen’ wedstrijd was de eerste waaraan zij deelgenomen heeft. Zij is geboren in het Emsland en sinds ongeveer negen jaren woont zij in de Grafschaft Bentheim.

Heinz Bavinck is ervan overtuigd dat er vele verhalen over de levensader van de Grafschaft Bentheim zijn. Hetzij uit de tijd van het ‘Bentheimer goud’ dat met schuiten over de hele wereld gebracht is. Hetzij als natuurbeleving. Sinds zijn jeugd is hij in het Vechtdal onderweg en schrijft daarover. Het liefste maakt hij natuurwandelingen als gids en het observeren van vogels. Zijn werk bestaat uit het controleren van de verschillende soorten vogels, en hij heeft meegewerkt aan het samenstellen van de atlas van de broedvogels ‘Unternehmen Adebar’.

Anke Elsner schrijft korte misdaadverhalen, omdat zij dan ongestraft moorden plegen kan. Naast haar werk als docent Duits aan de VHS Münster organiseert zij lezingen en doet zij succesvol mee bij schrijfwedstrijden in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. In 2014 was zij genomineerd voor de Agatha Christie thrillerprijs. Haar boek met korte misdaadverhalen verscheen in 2016. Door echte herinneringen en fictie in een thriller te versmelten kwam zij tot haar Vechtverhaal.

Tom Fuhrmann is in Munchen geboren en opgegroeid in Wuppertal. Hij heeft gewoond in Hamburg, Berlijn en Keulen. Als geluidstechnicus was hij met verschillende kunstenaars op tournee over de hele wereld. Intussen is hij in Nordhorn neergestreken. Het schrijven is zijn passie geworden, maar ook met zijn nieuw gekozen thuisland in de Grafschaft Bentheim heeft hij een sterke verbondenheid. Naast talrijke korte verhalen zijn er drie boeken van hem verschenen.

Johanna Harland vervulde met haar deelname aan de schrijfwedstrijd een lang gekoesterde wens. De eerste van haar ‘Hannes’ verhalen ontstond twee jaar geleden en was gebaseerd op waar gebeurde belevenissen van de op 20 juli 2004 in het dierenpark Nordhorn geboren zeehondje Hannes. Met haar tweede korte verhaal; ‘Hannes is weg’, refereert zij aan de innige band die zij als inwoonster van Nordhorn heeft met de Vechte. Zij werkt momenteel aan meerdere ‘Hannes’ verhalen.

Antje Köller was ongeveer 40 jaar lang lerares. Ook ontwerpt zij zandsteen- en kleisculpturen, waarbij zij op markten verhalen verteld die deels historisch en deels fantasie zijn. Vertellen bevalt haar meer dan lezen en schrijven. Met haar verhaal will zij die ‘Zompenvaarten’ laten herleven, die in de zomer vanuit Laar plaatsvinden. De Zomp is een replica van een middeleeuwse platbodem. Op deze manier herleven oude tijden.

Martina Rens heeft een zwak voor thrillers en grillige verhalen. De geboren Dordmundse heeft vele jaren in
Nederland gewoond en zij werkt als freelance vertaalster. Schrijven vindt zij gewoon leuk. In haar vrije tijd schrijft zij korte verhalen over aparte mensen en het blog: undsonstso-blog.wordpress.com. De ideeën voor haar verhalen vallen haar op in allerdaagse situaties en tijdens wandelingen met haar hond.

Bärbel Schmale vindt dat het schrijven voelt als het praten vanuit haar ziel. Het heeft haar door zware tijden geholpen in sommige levensfasen. Haar eerste boek ‘Trost’; gedichten voor vrouwen, publiceerde zij in 2001. Het boek ‘Hoffnung; Literatur als Lebenshilfe auf dem Wege der emotionalen Identifikation’, verscheen in 2002. Zij stelde zich een nieuwe uitdaging door het schrijven van een kort verhaal voor de schrijfwedstrijd.  

Manfred Voita werkt als docent in het volwassenenonderwijs en schrijft al vele jaren. Altijd is hij op zoek naar de juiste vorm en toon voor zijn ideeën. Vele worden openbaar gemaakt en andere vinden hun weg naar zijn blog. De levendige jeugdherinneringen van zijn vrouw die aan de Vechte opgegroeid is inspireerden hem voor de tekst van dit boek (welke dus ook gedeeltelijk de hare is). Niets ervan klopt maar alles is waar.

Alfons Wenker heeft altijd veel geschreven. In het bijzonder ontmoetingen tussen mensen en de stiltemomenten in de natuur zijn thema’s waar hij over schrijft als een welkome contrast tot zijn beroepsleven waarin hij vooral met gerechterlijke vragen bezig was. Hij schrijft verhalen; soms hardop, soms zachtjes en hij houdt van dichten – bij voorkeur in limericks – maar altijd op zijn eigen wijze.